به اجمال می توان گفت اسلام در برخورد با آداب و رسومى که مردم به آن اعتقاد داشته‏ اند سعى کرده با هدایت آن به سمت جهات مثبت، یا تفسیرى نو از آن، جنبه‏ هاى منفى آن را از بین ببرد؛ به عنوان مثال عید نوروز جنبه‏ هاى مثبت و منفى متعدّدى دارد، جنبه‏ هاى مثبت آن نظافت، صله رحم، کمک به اقشار ضعیف و کم در آمد و مانند آن است؛ و جنبه‏ هاى منفى آن، تشریفات کمرشکن، چشم و هم چشمى، مسافرت‏هاى گناه ‏آلود، شکستن مرز محرمیّت‏ها و امثال آن مى‏باشد. لذا اگر به جنبه‏هاى مثبت آن پرداخته شود و از جنبه‏هاى منفى آن اجتناب گردد، طبق روایات  عید نوروز طبیعى، عید تشریعى هم مى‏شود و مورد تایید اسلام است.

از طرفی اسلام به شدت با مظاهر شرک و بت پرستی مخالفت کرده و از بدعت و اموری که جنبه‏هاى منفى آن فراوان است نهی فرموده ؛ و مراسم چهارشنبه سوری که هرساله به عده ی زیادی خسارت وارد می کند و افراد زیادی بخاطر آن آسیب می بینند و از مظاهر شرک و پرستش غیر خدا می باشد از این دسته است و قطعا مورد تایید اسلام نمی باشد؛ اما عجب این است که: بعضى از دانشمندان و حتى برخی تحصیل کرده گان را مى‏بینیم که گاهى با کمال شگفتى به خرافات مضحکى همچون «پریدن از روى آتش» در روزهاى آخر سال تن در مى‏دهند و میل دارند آتش ‏پرستى را به نوعى زنده کنند که در حقیقت منطقى جز منطق اعراب زمان جاهلیت ندارند.

اگر چه توهین به مقدسات اسلامی با اهدافی مشخص انجام می شود اما گاهی برخی آزادی بیان را دستاویز چنین هتک حرمتهایی قرار می دهند و مقدسات دینی و اسلامی را مورد هتک حرمت قرار می دهند.

 فیلمی در آمریکا ساخته شده که در آن به رسول خدا(ص) هتک حرمت شده است. این فیلم واکنش شدید مسلمانان را به دنبال داشته است.

اولین پرسش مطرح این است که آیا آزادی بیان حقی بی حد و مرز است و حدودی برای آن متصور نیست؟ آیا به حق آزادی بیان و اندیشه می توان هر اعتقاد و باوری را زیر سؤال برد و مورد توهین قرار داد؟

ادامه مطلب...